...، و پارادوکس!
ما انسان را پارادوکس اول می نامیم!...، و پارادوکس!
ما انسان را پارادوکس اول می نامیم!لحظه ناب
نمی خواستم این لحظه برام تموم بشه.داشتم به" شعر زندگی تکراریست" فکر میکردم.میخواستم تو این لحظه ناب واسه همیشه بمونم.ولی مثل اینکه نشد.کاش وقتی تو یه لحظه شیرینم،بازم زندگی تکراری باشه.ولی نبود...
زمان نمی گذرد و ثانیه هایم ایستاده اند
عقربه ی ساعت دلم در جا میزند
نمی خواهد این لحظه شیرین را از دست بدهد
لحظه ای ناب پر از حضور تو
حضوری که دیگر نمی شود تکرار
ای کاش زندگی در این لحظه نیز تکراری بود
قلبم از تپش ایستاده و نگاهم دوخته
و صدایم در نمی آید و واژه ای در فضا
که نام توست این واژه شیرین
و چقدر این واژه زیبا است
و تک تک حرف های آن مرا در لحظه می برد
در لحظه ای که ایستاده می برد
می برد به اوج آسمان بی کران نگاهت
نگاهی که مانند نوازشی آرام بخش است
اما لحظه ها گذشتنی است
من وتو خواهیم رفت به کناری
ولی می دانم که می ماند
می ماند خاطره ای شیرین لحظه ای،که می ایستد
تو کجایی
دنبالش می گشتم.نمیدونم الان کجاست.خیلی وقت دنبالشم.بعضی وقتا حس میکنم پیشمه و بعضی وقت فکر میکنم اونی که پیشمه اون نیست.تو یه سردرگمی عجیب از خودم می پرسم تو کجایی؟؟؟
توکجایی؟
چند روزی...نه
چند ماهی...نه
چند سالی...باز هم نه
من از اول به دنبال توام
توکجایی؟
با کسی...نه
با توشه ای...نه
با راهنمایی...باز هم نه
من تنها به دنبال توام
توکجایی؟
در خیالی...نه
درزمانی...نه
در مکانی...باز هم نه
من همه جا به دنبال توام
توکجایی؟
از هوا...نه
از ذهن...نه
از دل...باز هم نه
من با تمام وجود به دنبال توام
توکجایی؟
دردی...نه
رنجی...نه
بلایی...باز هم نه
من با همه سختی ها به دنبال توام
توکجایی؟
صدای سایش ذهن...
صدای سایش دستهایم را بشنو
که چگونه در التماس
و
در خواهش
بر هم فرود می آیند!
و صدای سایش پلک هایم
که به امّید دیدن تو
باز می شوند!
و نیز
صدای سایش لب هایم
که به نجوا
نام تو را
حک می کنند
بر نفس هایم!
جنگ بزرگ تمام
سبک نقاشیِ "جنگ بزرگ" نوعی سوررئالیسم است...
اغلب کارهای رنه مگریت، نماینده ی این سبک به شمار می روند. مسئله ی مشترکی که در بیشتر کارهای وی دیده می شود، جایگزینی المان دیگری به جای صورت می باشد.
