دیگر دریچه ای
باز نمی شود
به شعرم
از نگاه تو!
مانده ام تنها
با سفیدی کاغذهایم
با سیاهی روزهایم
حتی واژه ها
بر لبانم خشکیده اند!
بر روانم
سایه ها خوابیده اند!
خواب من جانکاه
تخت بر من چون گور
زندگی بر من گران آمده است!
عادت چه قصه تلخی داره. فکر می کنم عادت به آدما سخت ترین عادت باشه.ولی زندگی بدون عاد برام بی معنیه.همیشه نو بودن خوب نیست...
هرچه بینم در نظر چون عادت است
تکرار لحظه ها برایم یک خیانت است
خسته ام از تکرار و ساکن بودن دنیایمان
گذشتن ثانیه ها برایم چون ساعت است
همه ی عمرم تباه شد، افسوس و آه !
دانم که تنها نیازم طاقت است
با وجود این لحظه ها گذشتنی است
گذشتن از عشق و معشوق برایم راحت است
ملالت انگیز است تصاویر جدید
تکرار خواهم که نو بودن یک سرقت است
گویند مرگ یک تازگی است
آرزوی مرگ دارم گرچه بدعت است
گرچه از تکرار خسته و نالانم ولی
دوستی با او بهترین رفاقت است
با تمام این وجود،این آخرین گفته است
زندگی بی تکرار کسالت است
هیچ حرفی ندارم بزنم، حال منو ازین شعر بفهمید!
شب سردیست و من افسرده
راه دوریست و پایی خسته
تیرگی هست و چراغی مرده
میکنم تنها از جاده عبور
دور ماندند ز من آدمهــــــــــا
سایه ای از سر دیوار گذشت
غمی افزود مرا بر غم ها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز کند پنهانی
نیست رنگی که بگوید با من
اندکی صبر سحر نزدیک است
هر دم این بانگ بر آرم از دل
وای این شب چقدر تاریک است!
خنده ای کو که به دل انگیزم
قطره ای کو که به دریا ریزم
صخره ای کو که بدان آویزم
مثل این است که شب نمناک است
دیگران را هم غم هست به دل
غم من لیک غمی غمناک است.
سهراب سپهری
نمی خواستم این لحظه برام تموم بشه.داشتم به" شعر زندگی تکراریست" فکر میکردم.میخواستم تو این لحظه ناب واسه همیشه بمونم.ولی مثل اینکه نشد.کاش وقتی تو یه لحظه شیرینم،بازم زندگی تکراری باشه.ولی نبود...
زمان نمی گذرد و ثانیه هایم ایستاده اند
عقربه ی ساعت دلم در جا میزند
نمی خواهد این لحظه شیرین را از دست بدهد
لحظه ای ناب پر از حضور تو
حضوری که دیگر نمی شود تکرار
ای کاش زندگی در این لحظه نیز تکراری بود
قلبم از تپش ایستاده و نگاهم دوخته
و صدایم در نمی آید و واژه ای در فضا
که نام توست این واژه شیرین
و چقدر این واژه زیبا است
و تک تک حرف های آن مرا در لحظه می برد
در لحظه ای که ایستاده می برد
می برد به اوج آسمان بی کران نگاهت
نگاهی که مانند نوازشی آرام بخش است
اما لحظه ها گذشتنی است
من وتو خواهیم رفت به کناری
ولی می دانم که می ماند
می ماند خاطره ای شیرین لحظه ای،که می ایستد
دنبالش می گشتم.نمیدونم الان کجاست.خیلی وقت دنبالشم.بعضی وقتا حس میکنم پیشمه و بعضی وقت فکر میکنم اونی که پیشمه اون نیست.تو یه سردرگمی عجیب از خودم می پرسم تو کجایی؟؟؟
توکجایی؟
چند روزی...نه
چند ماهی...نه
چند سالی...باز هم نه
من از اول به دنبال توام
توکجایی؟
با کسی...نه
با توشه ای...نه
با راهنمایی...باز هم نه
من تنها به دنبال توام
توکجایی؟
در خیالی...نه
درزمانی...نه
در مکانی...باز هم نه
من همه جا به دنبال توام
توکجایی؟
از هوا...نه
از ذهن...نه
از دل...باز هم نه
من با تمام وجود به دنبال توام
توکجایی؟
دردی...نه
رنجی...نه
بلایی...باز هم نه
من با همه سختی ها به دنبال توام
توکجایی؟